Het "serieuze" leventje in Malawi
Door: Corien Kuit
Blijf op de hoogte en volg Corien
10 Mei 2012 | Malawi, Mzuzu
Allereerst, dankje Linda Blok voor het helpen verzinnen van de titel! :P
Inmiddels heb ik er alweer bijna 5 weken stage op zitten. De eerste 3 weken heb ik op verschillende afdelingen meegekeken.
Ik heb meegekeken bij de outpatient department (OPD). Een week bij de “polikliniek”, hier worden clienten gezien die hun behandeling thuis voortzetten of clienten die behandeld moeten worden. Soms wordt er besloten tot opname, dan komen ze in het ziekenhuis - St. John of God.
De week dat ik bij de OPD meekeek heb ik een aantal gesprekken gezien tussen de client en de behandelaar/verpleegkundige. Er lopen heel veel verpleegkundigen rond die de specialisatie doen tot psychiatrisch verpleegkundige. En veel van deze studenten doen de gesprekken met de clienten. Voor mij is dat leuk om erbij te zijn, want er wordt na een gesprek gediscussieerd over de diagnose. En ik mag dan mee discussiëren :)!
De tweede week bij de OPD heb ik deels doorgebracht bij de HIV/AIDS kliniek. Klinkt spannend maar dat was het niet. Ik heb helemaal niks gezien daar. Deze kliniek is opgericht voor mensen die in en rondom Mzuzu wonen. Ze kunnen ze hier gratis laten testen op HIV/AIDS. Alleen is de manier waarop het hier gebeurt toch wel heel verschillend met de andere klinieken. Volgende week ga ik meekijken op een andere HIV/AIDS kliniek, dus daarna zal ik er meer over vertellen.
De andere 2 dagen heb ik meegelopen op het Child Development Centre (CDC). De verpleegkundige die daar werkt had jammer genoeg die week vakantie dus heb ik meegeholpen in de klassen. Bij de CDC worden kinderen met een geestelijke handicap opgevangen en straatkinderen. Voor hen is er een school, en ik heb meegeholpen op de school met verstandelijk beperkte kinderen. Nou zoals de meesten wel kunnen raden… dit vond ik hartstikke leuk!! Spelen, kleuren, zingen en dansen, en ondanks de taal barriere betrekken ze me echt overal bij. Dus mocht het met verpleegkundige niks worden, dan kan ik altijd nog juf worden op een school voor gehandicapte kinderen.
Na die 3 weken heb ik de afgelopen 2 weken doorgebracht op de gesloten afdeling van het psychiatrisch ziekenhuis in Mzuzu. De manier van werken van studenten is hier wel heel anders dan in Nederland. De verpleegkunde studenten blijven namelijk niet langer dan 2 weken in het ziekenhuis tijdens hun stage. En ik heb nu 2 weken op dezelfde afdeling, dat zijn de verpleegkundigen helemaal niet gewend.
Ik zal eerst eens vertellen hoe een gemiddelde dag op de afdeling er voor mij uitziet:
Om 7.30u begint mijn dienst met zingen/bidden/een bijbel verhaal en de overdracht. Zei ik 7.30u? Je kan trouwens ook wel om 7.45u of om 8.u want dat is toch vroeg genoeg?!
Deze overdracht is van beide afdelingen, dus rond 8.30 ga je naar de afdeling voor een overdracht van alleen de afdeling.
Om 9u is alles verteld en meng ik me tussen de clienten. De dag wordt dan geopend met een groepsdiscussie, in het Tumbuka of Chewa.
Na de groepsdiscussie is het weer tijd om me te mengen met de clienten en een “professionele relatie” aan te gaan. De meeste clienten kunnen wel een beetje Engels en door middel van een spelletje BOA of Draft komt het contact op gang.
Dan om 12u is het voor de clienten lunchtijd, en 15 tot 30 min. later volgt ook de lunchtijd voor mij. Tot half 2 heb ik pauze.
Als ik dan om half 2 terug kom is het nog een half uurtje rusttijd voor de clienten en daarna worden er weer spelletjes gedaan of is er een activiteit (ergotherapie, sph-er komt langs, sports, arts etc.). Rond de klok van 4 is het tijd voor de verpleegkundigen om de rapportage te schrijven en om 16.30u is het tijd voor de overdracht aan de nachtdienst.
Het leukste is natuurlijk het contact met de clienten. Je merkt in het contact dat onder andere religie een hele belangrijke rol speelt in het leven van de Malawiërs.
In mijn 1e stage week op Likoma was er een groepsdiscussie die wat uit te hand liep. Het ging over een verhaal uit de bijbel waar een client de volgende vraag over stelde: “Over welke God praten we nu eigenlijk?” De pastoor (die deze groepsdiscussie voortzette) vertelde dat er maar 1 God is (het ziekenhuis heeft een katholieke grondslag) en vroeg wat de client bedoelde. Waarop de client zei: “Er zijn 3 Goden, de God van de hemel, de God van Israel en ik.”
Een ander voorbeeld is dat de client die ik deze week heb gevolgd er van overtuigd was dat God een engel uit Nederland gestuurd had. Ehm ja, dat is wel een bijzonder compliment?
Wat mij trouwens opvalt hier, is dat de opnamens echt heel kort zijn. Het is hier al lang als een client 2 maanden opgenomen is. En ze krijgen ook een andere behandeling. De medicatie die gegeven wordt, is sterker/hogere dosis waardoor de clienten heel rustig en slaperig zijn. Op deze manier wordt volgens mij ook agressie tegen gegaan. De medicatie wordt na verloop van tijd op een lagere dosis gezet en dan gaan ze weer naar huis. Maar het werkt dus waarom ook niet?!
Volgende week ben ik een week op de HIV/AIDS kliniek van het ziekenhuis waar Sanne en Linda stage lopen, en als het goed is sta ik dan weer 2 weken op de rehabilitatie afdeling van het St. John of God.
En dit weekend gaan we naar Nyika National Parc, dus opnieuw een mooie safari!
Inmiddels heb ik er alweer bijna 5 weken stage op zitten. De eerste 3 weken heb ik op verschillende afdelingen meegekeken.
Ik heb meegekeken bij de outpatient department (OPD). Een week bij de “polikliniek”, hier worden clienten gezien die hun behandeling thuis voortzetten of clienten die behandeld moeten worden. Soms wordt er besloten tot opname, dan komen ze in het ziekenhuis - St. John of God.
De week dat ik bij de OPD meekeek heb ik een aantal gesprekken gezien tussen de client en de behandelaar/verpleegkundige. Er lopen heel veel verpleegkundigen rond die de specialisatie doen tot psychiatrisch verpleegkundige. En veel van deze studenten doen de gesprekken met de clienten. Voor mij is dat leuk om erbij te zijn, want er wordt na een gesprek gediscussieerd over de diagnose. En ik mag dan mee discussiëren :)!
De tweede week bij de OPD heb ik deels doorgebracht bij de HIV/AIDS kliniek. Klinkt spannend maar dat was het niet. Ik heb helemaal niks gezien daar. Deze kliniek is opgericht voor mensen die in en rondom Mzuzu wonen. Ze kunnen ze hier gratis laten testen op HIV/AIDS. Alleen is de manier waarop het hier gebeurt toch wel heel verschillend met de andere klinieken. Volgende week ga ik meekijken op een andere HIV/AIDS kliniek, dus daarna zal ik er meer over vertellen.
De andere 2 dagen heb ik meegelopen op het Child Development Centre (CDC). De verpleegkundige die daar werkt had jammer genoeg die week vakantie dus heb ik meegeholpen in de klassen. Bij de CDC worden kinderen met een geestelijke handicap opgevangen en straatkinderen. Voor hen is er een school, en ik heb meegeholpen op de school met verstandelijk beperkte kinderen. Nou zoals de meesten wel kunnen raden… dit vond ik hartstikke leuk!! Spelen, kleuren, zingen en dansen, en ondanks de taal barriere betrekken ze me echt overal bij. Dus mocht het met verpleegkundige niks worden, dan kan ik altijd nog juf worden op een school voor gehandicapte kinderen.
Na die 3 weken heb ik de afgelopen 2 weken doorgebracht op de gesloten afdeling van het psychiatrisch ziekenhuis in Mzuzu. De manier van werken van studenten is hier wel heel anders dan in Nederland. De verpleegkunde studenten blijven namelijk niet langer dan 2 weken in het ziekenhuis tijdens hun stage. En ik heb nu 2 weken op dezelfde afdeling, dat zijn de verpleegkundigen helemaal niet gewend.
Ik zal eerst eens vertellen hoe een gemiddelde dag op de afdeling er voor mij uitziet:
Om 7.30u begint mijn dienst met zingen/bidden/een bijbel verhaal en de overdracht. Zei ik 7.30u? Je kan trouwens ook wel om 7.45u of om 8.u want dat is toch vroeg genoeg?!
Deze overdracht is van beide afdelingen, dus rond 8.30 ga je naar de afdeling voor een overdracht van alleen de afdeling.
Om 9u is alles verteld en meng ik me tussen de clienten. De dag wordt dan geopend met een groepsdiscussie, in het Tumbuka of Chewa.
Na de groepsdiscussie is het weer tijd om me te mengen met de clienten en een “professionele relatie” aan te gaan. De meeste clienten kunnen wel een beetje Engels en door middel van een spelletje BOA of Draft komt het contact op gang.
Dan om 12u is het voor de clienten lunchtijd, en 15 tot 30 min. later volgt ook de lunchtijd voor mij. Tot half 2 heb ik pauze.
Als ik dan om half 2 terug kom is het nog een half uurtje rusttijd voor de clienten en daarna worden er weer spelletjes gedaan of is er een activiteit (ergotherapie, sph-er komt langs, sports, arts etc.). Rond de klok van 4 is het tijd voor de verpleegkundigen om de rapportage te schrijven en om 16.30u is het tijd voor de overdracht aan de nachtdienst.
Het leukste is natuurlijk het contact met de clienten. Je merkt in het contact dat onder andere religie een hele belangrijke rol speelt in het leven van de Malawiërs.
In mijn 1e stage week op Likoma was er een groepsdiscussie die wat uit te hand liep. Het ging over een verhaal uit de bijbel waar een client de volgende vraag over stelde: “Over welke God praten we nu eigenlijk?” De pastoor (die deze groepsdiscussie voortzette) vertelde dat er maar 1 God is (het ziekenhuis heeft een katholieke grondslag) en vroeg wat de client bedoelde. Waarop de client zei: “Er zijn 3 Goden, de God van de hemel, de God van Israel en ik.”
Een ander voorbeeld is dat de client die ik deze week heb gevolgd er van overtuigd was dat God een engel uit Nederland gestuurd had. Ehm ja, dat is wel een bijzonder compliment?
Wat mij trouwens opvalt hier, is dat de opnamens echt heel kort zijn. Het is hier al lang als een client 2 maanden opgenomen is. En ze krijgen ook een andere behandeling. De medicatie die gegeven wordt, is sterker/hogere dosis waardoor de clienten heel rustig en slaperig zijn. Op deze manier wordt volgens mij ook agressie tegen gegaan. De medicatie wordt na verloop van tijd op een lagere dosis gezet en dan gaan ze weer naar huis. Maar het werkt dus waarom ook niet?!
Volgende week ben ik een week op de HIV/AIDS kliniek van het ziekenhuis waar Sanne en Linda stage lopen, en als het goed is sta ik dan weer 2 weken op de rehabilitatie afdeling van het St. John of God.
En dit weekend gaan we naar Nyika National Parc, dus opnieuw een mooie safari!
-
10 Mei 2012 - 09:40
Rens Jonker:
Hee Corien,
Leuk om te lezen wat je nu allemaal doet tijdens je stage. Klinkt allemaal reuze interessant.
Veel plezier aankomend weekend op safari. Ben benieuwd hoe je me nu weer jaloers gaat maken.
xx -
10 Mei 2012 - 09:57
Vera:
Ha daar is het verhaaltje over der stage haha:D Leuk om te lezen. Ik herken het idd ook wel dat ze in Zweden een heel ander beeld hadden van stagiaires en dat je ook altijd lang moest wachten als je aankwam 's ochtends en ook na pauzes trouwens omdat ze daar niet zo'n haast hebben :) Veel plezier, hoop dat deze afdeling van HIV/AIDS beter is :)
Xx -
10 Mei 2012 - 11:45
Leny:
hoi corien,
spannend allemaal joh! wat een verhalen!!
wat zul je zin hebben om a.s. weekend weer op safari te gaan, als het hier koud is zal ik aan je denken.
weer een fijne tijd, en tot horens.
groetjes en liefs, -
10 Mei 2012 - 17:09
Linda:
Graag gedaan hoor! :)
Ik werd in Curaçao ook echt als stagiaire gezien en mocht niet bij de ochtend bijeenkomst in de lerarenkamer zijn. Daarnaast mag je dan weer wel elke keer een klas onverwacht helemaal overnemen! Echt raar hoe ze in bepaalde landen tegen je aankijken.
Je ziet wel heel veel van de afdelingen daar! Je hebt er nu al veel gehad! Wel positief allemaal? Heb je wel het idee dat het nuttig is?
Veel plezier in het national parc! Ik ben benieuwd naar nieuwe foto's!
x -
12 Mei 2012 - 21:04
Petra Van Garderen:
Hoi Corien, vanavond lekker bij je ouders en broer gegeten. Door je moeder op dit reisverslag geattendeerd en thuis meteen even kijken. Wat goed, dat je het allemaal zo positief ervaart en uitgebreid beschrijft. Het is wel heel bijzonder te werken op een totaal ander continent. De weekenden lijken mij erg leuk met al die safari's. Wie weet kom je weer bekenden tegen! Geniet en maak er maar wat moois van de komende weken. En over ruim een maand met je moeder en zus.. Je zult zien hoe snel dat al is. Hartelijke groeten van de Billies uit Gorcum :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
